Logn á undan stormi !!!!!!!

Mér finnst óhuggulegt lognið sem er komið núna í málum þjóðarinnar, ég veit ekki eftir hverju er beðið en vil setja hérna inn grein sem ég skrifaði um daginn ef ske kynni að einhverjir vildu vita hvernig ég hugsa og hvað ég vil gera, ef það er ekki orðið ljóst nú þegar.

Kreppan eftir hrunið er í algleymi og enn eru skiptar skoðanir um hvernig á að bregðast við ástandinu. Vegna  mismunandi sjónarmiða hjá málsmetandi fólki í landinu þá hef ég verið að velta fyrir mér hvort það væri ástæða fyrir venjulegan Íslending að blanda sér í þá umræðu á opinberum vettvangi. Ég er svona kaffitíma æsingamaður með fullt af skoðunum og vitneskju um  hvernig á að leysa flest af þessum málum, en nú hef ég ákveðið að stíga fram því nú ofbýður mér algerlega, það er svo komið að í þessu þjóðfélagi okkar búa greinilega tvær þjóðir þ.e.a.s. þeir sem hagnast á ástandinu og lágu gengi krónunnar og vilja engu breyta, og við hin sem töpum þúsundum króna í hverjum mánuði vegna þess að lítið er gert til að leysa málin.

Hvað er það sem veldur því að ekkert gerist til endurreisnar þjóðfélaginu og til hjálpar okkur fólkinu í landinu sem eigum enga sök aðra en þá að trúa stjórnmálamönnum sem lofuðu stöðugleika, og bankamönnum sem máluðu svart malbikið grænt ? jú, það sem veldur þessu, er að við erum föst í heljargreipum pólitísks valds (stutt af auðvaldinu) sem hefur ekki víðari sýn en sem snýr að því að halda stöðu sinni og fylgja stefnu flokksins með hvaða ráðum sem er og hvaða afleiðingum sem það hefur í för með sér, og á það bæði við um stjórn og stjórnarandstöðu. Samfylkingin er við völd og hefur aðeins eitt stefnumál að því er virðist en það er að ganga í Evrópubandalagið og til þess hafa þau svínbeygt Vinstri græna sér til fulltingis. En til að umsóknin verði tekin til skoðunar  þarf að ganga frá þeim arma samningi  sem kallast ICESAVE, en þann samning eigum við ekki að skrifa uppá eins og er. Það sem við eigum að gera er að „deponera“  fyrir kröfunni eins og gert var stundum hér áður fyrr, þegar skuldari var ekki sáttur við innheimtuna gat hann lagt tilsvarandi upphæð inn á reikning og farið í samninga við hlutaðeigandi og ef það endaði með málaferlum og tapaðist/vannst var upphæðin til reiðu í banka. Þetta er það sem við eigum að gera, ríkissjóður á að fá lánað hjá lífeyrissjóðunum upphæð eða aðgengi að eign sem samsvarar ICESAVE kröfunni leggja veðið inn hjá hlutlausri þjóð (t.d. Kanada) láta síðan AGS, Breta, Hollendinga og Norðurlandaþjóðirnar vita að tryggingin er komin. Við eigum ekki að ganga í Evrópubandalagið, ég tel okkur ekkert hafa þangað að gera ( en að sjálfsögðu má fá inntökuskilyrðin upp á borðið svo allir sjá hverju við erum að hafna ).

 Við eigum að ganga til samninga við Norðmenn, Grænlendinga og Færeyinga (jafnvel Kanada) um að mynda einslags Norðurhafsbandalag, því að þessar þjóðir  sitja að eftirsóknarverðustu  auðæfum jarðar, fiskinum í hafinu, hreinu vatni, olíu, hreinni orku  og ekki síst að á þessu svæði er minnsta loftmengun í heimi  sem tryggir lífræna ræktun á landbúnaðarvörum.Við  eigum að taka þjóðareignina  kvótann  til okkar aftur, útgerðamenn verða bara að sætta sig við að taka meiri þátt í uppbyggingunni þó hagnaðurinn hjá þeim minnki,  við verðum að hafa eitthvað annað en skattpeninga til að semja með.  Við eigum að bjóða Noregi og/eða Kanada hluta af kvótanum og olíuvinnslurétt á landgrunninu í skiptum fyrir það að þeir standi á bak við íslensku krónuna til að hún styrkist. Restina af kvótanum á síðan að leigja út til íslenskra útgerða á föstu verði með skilyrði um fullvinnslu ákveðins hluta hér heima, verði eitthvað eftir þá verður það boðið hæstbjóðanda til nýtingar, útgerðir megi ekki framleigja ónýttan kvóta heldur skila honum inn til þjóðarinnar aftur sem þá leigir hann öðrum.  Við eigum að klára uppbyggingu þeirrar stóriðju sem komin er í gang ef það tryggir tekjur og vinnu, og að taka þátt í að fullnýta afurðirnar en ekki senda þær óunnar úr landi. Við eigum nóg af ósnertri náttúru og hreinu lofti til að markaðsetja okkur sem náttúruparadís enda á sérstaða okkar íslendinga að vera þegar til framtíðar er litið, hreint umhverfi og fullvinnsla allra afurða til sjávar og sveita, í því liggur fjöregg þjóðarinnar og sjálfstæði.